Küneş er kün bir kere

Saña döne

Üzeriñe

Şavleler saçmaq içün.

Gülterekler

Baarde yeşillene,

Yaraştırıp,

Yüzüñde açmaq içün.

Deryalardan ala suv,

Dağdan ava –

Senden çıqqan bulutlar

Saña yava!

İnsan da şay:

Güllerden,

Yemişlerden,

Yemegiñden,

Sendeki yemişlerden;

Suvlarıñdan,

Avañdan,

Nurlarıñdan

Hazineñe toplanğan yırlarıñdan

Ğıda ala özüne,

Cıya küçün –

Kene saña qaytarıp

Bermek içün!

Seniñ bağçañda öse

Çeşit güller, Merdanem.

Menim bağrımda ise

Açacağı bir dane.

Sevip östürdigim gül –

Güzellerden güzeli.

Bu üzülgen gül degil –

Sen özüñsiñ, Güzelim!

İster iseñ

Yollarda yur,

İster iseñ uç…

İster

Yaşa mekânıñda,

İster iseñ köç –

Yaşlığıñda

Sevip-sayıp,

Qavuşalmasañ,

Asretlikte ah çekmesi

Öksüzlikten küç!

Sevgiliñe

Yol tapalmay,

Ayrılıp qalsañ,

Yırımnı

Bas bağırıña –

Avruñı alsın.

Muradıña mani olsa

Büyük özenler,

Öt Azizim,

Bu satırlar

Köpüriñ olsun!

Dağlarıñnen ölçenir

Boyum-enim,

Sevingende

Sendeki yeñişlerge.

Oñıp-ösken göñlümde

Vatan, seniñ

Çölleriñniñ

Azamat kenişligi!

Seniñ ayatıñdam men,

Gülleriñdem,

Aziz geceleriñdem,

Künleriñdem!

Sakin yüzümni ohşap,

Nefesimni

Alıp kezgen

Tendürist yelleriñdem!

Çeşit çeçekleriñniñ

Tüsündem men,

İzim qalğan yollarıñ

Esindem men!

Ayat kibi yorulmay,

Çabik aqqan

Narın dalğalarınıñ

Sesindem men!

Üzeriñde qubbeñniñ

Mavısındam,

Onıñ kenişligindem,

Avasındam!

Yerni yaqmaq istegen

Qatillerge

Dost halqlarnıñ

Kötergen sadasındam!

Bulutlarnıñ astında

Çatqal başı,

Andan saña

Sevinip baqqan menim!

Kanallarnıñ içinden

Tolıp-taşıp,

Çölleriñe daima,

Aqqan – menim!

Büyük aqrabalıq bu!

Ğururlanam!

Vatanımda kök kibim,

Yer kibim, dep!

Çünki seniñ nefesiñ,

Suvıñ,

Qanıñ –

Menim areketimde,

Terkibimde.

Yağ üstüme, başıma.

Üymelen, qar, üymelen.

Samayıma, qaşıma

Çeçek olıp tüymelen.

Ötken yılda elemler

Qalsınlar, qar, astıñda.

Ziyalansın ümütler

Kilimiñe basqanda.

Taaciplenip baqam aq,

Nazik örnekleriñe.

Temizligiñ beñzey pak

İnsan yüreklerine.

Sen – ayaznıñ bahşışı,

Kökten engen İncisiñ,

Maramalar nağışı

Kibi telli, incesiñ.

Sen kökte toquğan

Yaş qızlarnıñ elimi?

Örnekleriñ qlabdan

Saçlarınıñ telimi?

Ne qadar qar örnegi

Ense kökten bizlerge –

O qadar baht körmege

Qısmet olsun közlerge!

Yağıñ qarlar başıma,

Toyıñızda oynayım!

Yollarımnıñ taşına

Töşeliñiz, boylayım!

Ekimiz de yüremiz biz,

Suv aqqanday özende.

Men, bu dünya üzerinde,

Sen ise kök yüzünde.

İnsan kibi zadsıñ, Terek,

Tek, yorulsañ, yatmaysıñ.

Em diñleysiñ, em añlaysıñ,

Olğanı söz qatmaysıñ…

Quvanasıñ, yaprağıñnı

Tepretip yel eskende.

Incınasıñ insan kibi,

Pıtağıñnı keskende.

Olar, seniñ bereketli

Yük kötergen qollarıñ,

Em de keniş kök yüzünde

Barıp kelgen yollarıñ.

Kelsem, deysiñ: - Buyur, Yarem,

Ziyafetke, taldama! –

Meyva basqan pıtaqlarıñ

Egileler aldıma!

Ulu Aşıq Ümer yazğan

Şiiriniñ sırası

Kibi – tatlı, sen asrağan

Meyvalarnıñ şırası!

Göñülim,

Qanatlar taqtığıñ kibi,

Yükselme!

Alçaq uç

Taqdirim kibi.

Yırlarda sesiñ de

Çağlasın sakin –

Çoqraqnıñ suvları

Aqtığı kibi!

Baarniñ yırında

Nefasetke baq –

Qafiye,

Vezini

Ne güzel kelişe:

Bir satır soñunda

Açsa aqbardaq,

Digeri soñunda

Aça melevşeye!

Vatannıñ

Qaysı bir yaqında olsaq da,

Esapqa almañız mesafeni siz!

Yırımnı

Oquğan daqqañız uzaqta

Degil de,

Evimde –

Musafirimsiz!

Şiirler sayılsa

Yürekke tiygen saz,

Oylarım sığarmı

Bu bir qaç danege?!

Göñülim dey maña:

- Halq içün öyle yaz –

Barsın bu ev dönsin

M u s a f i r h a n ye g ye!

Er aqqan suv

Kendi

Yalısına yar.

Er terek astında

Salqınlığı bar.

Dünyağa

Quş olup doğğannıñ bile

Anağa

Ürmeti,

Yaqınlığı bar.

Topraq yoq,

Ava yoq,

İçmege suv yoq –

Er eki qutupta

Amansız suvuq!

Bilmeyim,

Halqına

Ögeylik beslegen

Mahlüqnıñ göñüli

Angine cuvuq?

- Kün bulutsız

Ve em sakin…

Suvıñ mavı

Kök mavı –

Dersiñ,

Ufuq yoqtır,

Seni

Devam ettire ava…

Böyle künde

Köre insan

Sende kezgen balıqnı,

Astıñdaki çaqıllar da

Tıpqı –

Renkli moyuncaq…

Suvsap,

Saña kelgenlerni

Yalıñda

Er barlıqnı

Körem,

Aks ettiresiñ

Üzeriñde boyunca…

Merametli mubareksiñ

Araretten yanğanğa,

Meil etseñ,

Qurayatqan

Tamırlarğa suv yete!

Maña da

Bir eyilik eyle

Evlâdımnı añğanda,

Söyle,

Sende qalmadımı

Onıñ canlı süreti?!

Oylarım! Menden soñ

Kelecek yıllarda

Yürersiz Ayatnen

Keñ, aydın yollarda…

Al-hatir sorağan

Samimiy sözler

Olaraq, dostlarğa

Qalırsız sizler!

Naz talab eterek

Asrağan gülüne,

Incıtqan olsam men

Dostumnıñ göñlüni,

Körüşip olmasam,

Yumulsa közler –

Siz, Ondan elâllıq

İsteñiz Sözler!

Yır –

Menim köksümde

Yanıp, sönmese,

Yır menim köksümde

Örselenmese,

Ülkeme beslegen

Muabbetligimnen

Doğmasa –

Dostlarğa yetermi sesi?

Anadan

Dünyağa kelgenim yarım.

Ekinci yarımım –

Aziz yırlarım

Olsunlar, Vetanım,

Qabul et menden,

Ögüñe

Baş egip kelgende yarın!

Qar kibi marama örtüngen, Miskin…

Doğurğan, asrağan-evlâtlar ösken…

O, yemek pişirgen, bürüşik eller

On canlıq sofranıñ ötmegin kesken…

Qonası başında endi bir özü,

Evlâtlar közünen rastkelmey közü.

Dünyada beş oğlan, üç dülber qızğa

Beñzey bu kimsesiz Ananıñ yüzü.

Qardaşlar mezarı, yeşergen dere –

Onıñçün cenklerniñ bitmegen yeri!

Cebede qan tökken fedakârlarnı

Añğandır, kim bilsin, künde qaç kere…

Topraqnen örtülgen sekiz qabir,

Olarnen qalğanlar taqdiri-Qadir…

Yatqanda añğandır, turğanda añğandır,

Añğandır olarnı ölgenge qadar!

Ey, Yolcu! Bu şeit yanında toqta!

Ögünde baş egip borcuñnı aqla.

Qaranlıq lâtinni qapatqan tahta

Artında asretlik, merhamet saqlı!

Üstümde küneşniñ nurları ediñiz…

Elime, közüme, sözüme endiñiz!

Doğacaq yırlarnen nazlana-nazlana,

Bayılıp, bağrımda İncige döndiñiz!

Sizlerden mubarek şevq aldım yorulsam,

Ziyade kelirim olmadı devrimde.

Saysınlar, cönkimde qaç dane yır olsa,

O qadar kere men sevindim ömrümde!