Юрек сызлай, ичим бузлай,

Ичим энди сессиз инълей…

Бу дюньянынъ керчеги

Котерилирми бутюнлей?

Акъикъатнынъ агърысы,

Акъикъатнынъ агъу тузы,

Яланларнынъ куф къокъусы,

Янъгъызлыкънынъ сувукъ апси,

Сускъунлыкънынъ кучьсюзлиги,

Имкянсызнынъ сахте бахты,

Къатильнинъ де чурюк тахты…

– Эр шей козьге корюнген бир тюш,

Амма бу тюш керчек эмиш…

Ичим сызлай, теним бузлай,

Мучелерим биле къата.

Бу дюньянынъ керчегине

Мен богъулып батам.

Бизни сакълар юртумыз

Эр бир тюрлю белядан:

Дагъларымыз дивар олур,

Булут ве кок къалкъан олур,

Денъизимиз – кескин къылыч,

Рузгяр йиплер киби багълар.

Кечип олмаз, кечмез душман.

Фелякеттен сакълар топракъ,

Кучь ве такъат берир сувлар,

Булут ве кок сема иле,

Кунеш – шефкъат иле бакъар.

Юртумузнынъ эвлятларын

Топракъ, чёллер пек тутар,

Баш эгдирмез, бахтлы этер.

Фелякетлер юзь бермейип,

Къара куньлер битип кетер.