Киммерлер, тавэрлер

Эдждадлар сенинъ.

Чёль, ялы, дагъ ерлер,

Юрд адлар сенинъ.

Танърыдан эдие

Бу Ешиль Ада.

Онъа «Сагъ Ол», дие

Яша дюньяда!

Куреш – омюр, оюнъ,

Такъдиринъ… Демек,

Эр бир кунь, йыл бою,

Курешмек керек.

Шубеленмек олмаз –

Келеджегинъ бар!

Душманларынъ онъмаз –

Енъеджегинъ бар!

Макъсадкъа иришмек

Исрарлыкъ кефиль.

Акъкъынъа киришмек

Акъылынъ феим.

Огге эп кет сен, эй,

Къырым миллети!

Коклерге етсин, эй,

Шанынъ-шуретинъ!

Алемге бу аит:

Ал танъ арада

Оладжанъ сен саип

ВЕТАН-АДАГЪА!

Бу сёзлерни эшиткеннинъ

Тени къаврап титресе,

Эдждадларнынъ чекишкени

Козь огюнде тирильсе,

Бинъ еди юз сексен учьте

Запт этильдик, деп сайса,

«Силялы арсыз бир кучь де

Йыкъты-къырды эп» – айтса,

Инълев толу иджретлернинъ

Акс-садасы къалкътырса,

Ачлыкъ, джоюкъ, нефретлернинъ

Сезгени янып турса,

Къырымларнынъ корьгенлери

Гонъюль мешъали олса,

Миллий дава орьнеклери

Иле ой, шаны толса,

Юрегинде юрт дуйгъусы

Шахдамарын патлатса,

Козьге кирмеген юкъусы

Къафасыны чатлатса,

Залым къорлагъан тютюннинъ

Думаны богъып эссе,

«Душман чалдыргъан дюдюкнинъ

Авасы сахте», – десе,

Демек, о – Къырым инсаны,

О, элял сютни эмген,

Беш ай, он кунь яшагъаннынъ

Омюрин девам эткен.

Таш-топракълы тюй пастасы

Зеэр олду эм мельэм –

Акъшам ольген тиф хастасы

Саба догъду эмелли.

Дей шеит: «Къырым топрагъы,

Алтын Бешик сатылмаз,

Видждан, дедемнинъ оджагъы

Арсыз кучьке къатылмаз!».

Къартлыгъым якъынлаша –

Меннен, кяфир, талаша…

Япкъанларына шашам,

аткъансай адым.

Козюмни къамаштырмакъ,

Ичимни къарыштырмакъ,

Тёшекке алыштыртмакъ

онынъ макъсады.

Айткъанынъны этмейджем,

Боюнымны эгмейджем,

Юз йыл мени енъмейдженъ –

джоюлсын адынъ!

Меним иле чекишме,

Санъа къысмет экшимек!

Вазгеч, юрьме пешимден –

дерсинъ, бир къады…

Сен тюшюн яшармакъны,

Генч киби яшамакъны,

Лезет шей ашамакъны –

биль омюр дадын!

Анълашайыкъ, эй, къартлыкъ, –

Ёлумны тосма артыкъ,

Ёнелишимизде – фаркълыкъ,

фикрим солмады!

Ниетлерим бар даа,

Ишлерим – толу тава…

Ветанчюн кете дава –

бирев тоймады…

Сен, къартлыкъ, япма бошлукъ –

Арекетиме къошул,

Къутурмакъта эп къомшу,

Сучларгъа далды.

Кучюнъ чокъ исе, огъру

Дарбенъи онъа догъру

Эндир, ниетин боздурт –

меджалсыз къалдыр…

Иште, сонъ тюш пешиме –

Айтайым дост-эшиме:

О явуз да эшиле,

себеби – къартлыкъ!