Мен бойле инсаным –

Меним азиз Ветаным бар,

Эмексевер халкъым бар,

Меним севген ишим бар.

Макъсадым бар, бахтым бар.

Бала олдум, йигит олдум,

Зорлукъларгъа даяндым,

Анам, сени даим анъдым,

Ветан, сенден кучь алдым.

Омюримде къан тёкмедим,

Ялан ботен айтмадым,

Меджалсызны мен тепмедим,

Сырдашымны сатмадым.

Той-джыйындан, дженазеден

Мен бир вакъыт къалмадым,

Мен кимсенинъ тынч эвинден

Бахт-шадлыгъын алмадым.

Дагъда чокъракъ темизледим,

Чёльде терек осьтюрдим,

Гуль отурттым, къуш беследим,

Янгъан эвлер сёндюрдим.

Чин достум ким? Яхшы билем,

Душманым да ёкъ дегиль.

Къусурым ич ёкътыр демем,

Кучь-къудретим – саф гонъюль.

Чокъ ёл юрьдим, чокъ шей корьдим.

Даа нелер корерим.

Мен меракълы омюр сюрдюм,

Ич гизлемем, сёйлерим…