Men böyle insanım –

Menim aziz Vetanım bar,

Emeksever halqım bar,

Menim sevgen işim bar.

Maqsadım bar, bahtım bar.

Bala oldum, yigit oldum,

Zorluqlarğa dayandım,

Anam, seni daim añdım,

Vetan, senden küç aldım.

Ömürimde qan tökmedim,

Yalan böten aytmadım,

Mecalsıznı men tepmedim,

Sırdaşımnı satmadım.

Toy-cıyından, cenazeden

Men bir vaqıt qalmadım,

Men kimseniñ tınç evinden

Baht-şadlığın almadım.

Dağda çoqraq temizledim,

Çölde terek östürdim,

Gül oturttım, quş besledim,

Yanğan evler söndürdim.

Çin dostum kim? Yahşı bilem,

Duşmanım da yoq degil.

Qusurım iç yoqtır demem,

Küç-qudretim – saf göñül.

Çoq yol yürdim, çoq şey kördim.

Daa neler körerim.

Men meraqlı ömür sürdüm,

İç gizlemem, söylerim…