Сараргъан янакълар,

Бурюшик манлай.

Тапсам да, мен сизни,

Бир опюп тойсам.

Тапсам да, тизлеринъ,

Тизинъе, ах, аман,

Бир сабий баладай

Ах, аначыгъым,

Башымы къойсам.

Бир сабий баладай

Башымы къойсам.

Тапсам да, муляйим

Козюнъе бакъсам.

Сабийлик чагъымны

Эшкъ иле анъсам.

Сёзюнъни динлемей,

Озенге къачкъан

Куньлерим ичюн де

Ах, аначагъым,

Эляллыкъ алсам.

Не тапсанъ, оглюгинъ

Астында сакълап,

«Дадыны бакъ сен» деп,

Къаптыргъан анам.

Мен сенинъ арз эткен

Ашынъдан факъат,

Къаптырып оламадым

Ах, аначыгъым,

Онъа пек янам.

Янам да, тапсайдым

Анамны, дейим,

Ёкъ тапып олмайым,

Ольгенлер къайтмай.

Бу аят къануны –

Чаре ёкъ, нейлейим.

Анасын ёкъ эткен

Бир даа тапмай.