Гонълюмде шу баарьде

Уянды санъа севгим.

Омрюмде сенинъ киби

Кимсени мен севмедим.

Динъле мени баарь гулю,

Къальбимнинъ бульбули.

Эсир алдынъ яшлыгъымны,

Тарлаларнынъ сумбули.

Кель, багъчада биз кезейик,

Меним гузель дюльберим.

Гуль-чечеклер биз узейик,

Мен де буны истерим.

Ветанымыз багъча киби,

Омюримиз бахтияр.

Козюнъ эля, боюнъ сельби,

Ич олурмы сендай яр.

Бизим къызлар, азиз къызлар, шерефли къызлар,

Пармакълары алтынларгъа дегерли къызлар,

Сербест къызлар, алим къызлар, ишкюзар къызлар.

Урь Ветаннынъ ал танъында бахтияр къызлар.

Беяз алтын чёллерининъ бульбули къызлар,

Ветаным багъчасынынъ ал гулю къызлар.

Бар дюньянынъ нумюнеси бу шайлы къызлар,

Ана-Ветан гъурурлары – намуслы къызлар.

Кулюнъ, къызлар, йырланъ, къызлар, ойнанъыз, къызлар,

Омрюмизнинъ ярашыгъы ал янакъ къызлар.

Келеджекнинъ аналары сагълам, шенъ къызлар,

Сизден догъгъан яш несиль де сизни алгъышлар.

Саба салкъын саарь ели эскенде,

Сенинъ ичюн топладым бир десте гуль.

Пенджеренънинъ огюнден мен кечкенде,

Шенъ йырлады гуль далында бир бульбуль.

Гуль кетирдим санъа, гульге бенъзерим,

Ашкъымны сез, гонълюм гонълюнъе эсир.

Даим сенинъ ёлларынъда беклерим,

Къалдыргъайдым, деп санъа мен бир тесир.

Бугунь байрам, сен акълысынъ бахшышкъа,

Мен истейим аятнынъ урь олгъанын.

Бугунь байрам, дегеринъ чокъ алгъышкъа,

Биль, сенинъчюн гонълюм севги толгъанын.

Пек яш эдим, мен сахнагъа ильки адым аткъанда,

Йыр, сахнагъа севда олып, юкълаялмай яткъанда.

Гуя эр кес киби мен де догъмагъаным анадан,

Гуя бир муджизе киби догдым улу сахнадан.

Ич бир вакъыт арзуларым толмады шу сахнада,

Унванлар да къандырмады, йыллар кечти арадан.

Гуль-чечекли ёллар олды, олды чешит къарсанба,

Севги де чокъ, къайгъы да чокъ, кене гонълюм сахнада.

Лякин кене юксек макъсад, арзу-умюд алдымда,

Омюр башлап, омюр битсин эр артистке сахнада.

Чюнки шурет, шадлы эмек кедер де бар сахнада,

Атта инсан севдалыкъ да чеке азиз сахнада.

Истер эдим озюм догъгъан шу санада ольмеге,

Ич олмаса, къартлыгъымда бир роль ойнап бермеге.

Дар дюньяда Марленим* бар, бир де мубарек сахнам,

Истер кулюнъ, истер аджынъ, севдалыгъым шу сахна.

Бир топракъта бир заманда

Аджайип бир гуль оськен.

Къокълагъанлар пек бегенип

Бу гульни кельген-кечкен…

Лякин кимсе тюшюнмеген

Вакътында сув бермеге,

Тамырында къурт бармы деп

Гульнинъ алын бильмеге.

Йыллар кечкен, гуль къуругъан,

Тёкюльген япракълары.

Негизинден къопып биткен

О назик дудакълары…

Сонъ кельгенлер инсанлар

Гульге янгъан-куйгенлер.

Онынъ оськен топрагъына

Атта эйкель тиккенлер.

Эй, достларым, гузелликни

Озь вакътында корюнъиз.

Ярдым бермек керек олса,

Кечиктирмей беринъиз.

Башынънынъ уджунда отурдым геджелеп,

Къальбимде даима адынъны эджелеп.

Инандым аяткъа, истедим аджет,

Бу ниет акъикъат олурмы аджеп?

Эгер сен инълесенъ, эгер «ах» десенъ,

Омюрге умютни, макъсадны кессенъ,

Юрегим къаврула, Яна комюрдай.

Чюнки мен сени, дост, севем омюрдай.

Биль, сенинъкунешинъ парылдар, ич сёнмез,

Азаплар унутулыр, ольмезсинъ сен, ольмез.

Сен ичюн омюрге, табиаткъа инан,

Чокъ дертке даяндынъ, бунъа да даян.

Чюнки сен омюрге, инсангъа керексинъ,

Сен джошкъун, эеджанлы яшавчан юрексинъ.

Бир заманда бир багъчада, оськен гузель бир терек,

Дегенлер ки, бу терекнинъ, неслини бильмек керек.

Терек оськен аджайип, тюрлю чечеклер ачкъан,

Тюрлю емишлер берген, келип корьгенлер шашкъан.

Бир кунь баллы бадем берген, бир кунь къырмызы кираз,

Даим ешиль турар экен, къышы ёкътыр – ялынъыз яз.

Гузель терек оськен озю, бельгисиз бир топракъта,

Онынъ ичюн унутылгъан, хорлангъан о, бу якъта.

Кельген кечкен чокъ эшеклер, кемиргенлер терекни

Тамырындан къуруткъанлар, чюрюткенлер озекни.

Баарь куню корьдим сени багъчаларнынъ ичинде,

Инан, гузель, хош дуйгъулар пейда олды ичимде.

Ах, дедим мен, дал пытагъан алетлеринъ мен олсам,

Ишдешлеринъ – Сеитлеринъ, Аметлеринъ мен олсам,

Чалышкъанда ярышдашынъ, эм сафдашынъ мен олсам,

Омюр билля, гонюльдешинъ, аркъадашынъ мен олсам.

Сайлап-сайлап сен пытагъан алмаларынъ мен олсам,

Эв алдында сен осьтюрген гуль далларынъ мен олсам,

Аягъынъда табанчасыз терликлеринъ мен олсам,

Янагъынъда чифте-чифте бенъчиклеринъ мен олсам,

Оймакъ киби агъызынъда кираз дудакъ мен олсам,

Сен теректе гондже гульсинъ, онда будакъ мен олсам.

Куньдюз киби сачларынънынъ багъламасы мен олсам,

Яш юрегинъ джошкъунлыгъы, дагъламасы мен олсам,

Эллеринъде билезиклер, юзюклеринъ мен олсам,

Къуда кельсе, сайланаджакъ йигитлеринъ мен олсам,

Эписинден айры сайсанъ, янынъда тек мен олсам,

Сени севген, къадринъ бильген тек мен олсам, мен олсам.

Халкъым мени севгенини

Ильки куньден мен билем,

Душманларым кульгенлерин

Себеплерин де корем.

Йигирми беш йыл безмейип

Шу халкъ мени алгъышлай,

Эльчырпып: «Чыкъсын!» дегенлер

Хор гоълюмни нагъышлай.

Эй, хорлукълар чокъ корьген

Ишкузар джесюр халкъым,

Сизден алгъыш алмагъа

Бильмейим бармы акъкъым?

Лякин мен де сиз ичюн

Сонъ нефесим аджымам,

Куньджюликнен мени кульген

Достларыма ынджынмам.

Умюдимни узмейим,

Текрар юрткъа къайтарым,

Шу къыйметли эзгилерни,

Озь сахнамда айтарым.

О вакъытта барсын мени

Къартайды деп кульсюнлер,

Меним йырлап къартайгъаным

Дост эм душман бильсинлер.

Агъач ичин ойгъанлар,

Устюне дёрт тель къойгъанлар.

Алтын пармакъ урса тельге

Къарты-яшы секиргенлер,

Атта саргъошлангъанлар.