– Syeniñ anañ Lamamı? – soradım men Deyv dostumdan.

– Hayır, o Lama degil, – cevap berdi Deyv. – O, ayaqlarınen asılıp – ilinip tura, qobada yaşay. Men Lamalarnıñ böyle davranğnlarına inanmayım.

– O-o! – dedim men. – Sen bu yerde doğru aytasıñ. Men bellesem, seniñ anañ ziyadece... Yelqanatqa beñzey!

– Lama seniñ anañmı? – soradım men Fred dostumdan.

– Yoq, o lama degil, – dedi Fred. – Onıñ uzun bir boyunu, beyaz tükleri ve qanatları bar. Zanımca, Lamada bu şeylerniñ iç birisi yoq.

– O-o! – dedim men. – Endi laqırdını devam etmege acet yoq. Menimce, seniñ anañ... Aqqu!

– Seniñ anañ Lamamı? – soradım men Ceyn dostumdan.

– Hayır, o Lama degil! – nezaket ile añlattı Ceyn. O, yaylalarda otlay, "Mu-u-u!" demege seve. Men bellesem, Lama öyle şeyler yapmasa kerek.

– O –o! – dedim men. "Endi añladım. Menim fikiremce, seniñ anañ... Sığır olmalı!

– Seniñ anañ Lamamı? – soradım men Klayd dostumdan.

– Yoq, o Lama degil, – cevap berdi Klayd. – Onıñ yüzgeçleri ve mıyıqları bar, bütün kün balıq aşay... Men bellesem, Lamalar böyle areket etmeyler.

– O-o, – dedim men. – Seniñ anañ aslı da... Deñiz Canarı olsa kerek!

– Lama seniñ anañmı? – soradım men Ronda dostumdan.

– Hayır, o lama degil! – cevap berdi Ronda. – Onıñ büyük art ayaqları ve meni taşımaq içün cebi bar... Demek, menim añlağanıma köre, Lama degen Lamada böyle şey yoq.

– O-o! – dedim men. – Elbette, bu seniñ aytqanlarıñ doğru. Men bellesem, seniñ anañ... Kenguru!

– Seniñ anañ Lamamı? – soradım men Llin dostumdan.

– O, Lloyd, özüñi aqmaqlıqqa urma! – dedi Llin külümsirep. – Menim anamnıñ balaban qulaqları, uzun kirpikleri ve tükü bar... Sen bunı bilmek kereksiñ! Bizim analarımız bir sürüden. Sen de Lamalar aqqında er şeyni bilesiñ, çünki sen olardan birisi!

– Ebet, doğru aytasıñ, – dedim men dostuma. – Menim anam... Lama!

Albu ise, ikâyemizniñ... SOÑU.