Şairler ince duyğulı adamlar olaraq, etrafımızdaki yaşayışqa özcesine qıymet keseler ve bu yaşayış daa da yahşı olmasını istep, onı şiirler vastasınen deñiştirmege tırışalar.

Böyle şairlerden biri, Abilkerim Ebubekir oğlu Velilâ 1934 senesi mart 21 künü Qırımnıñ Qarasuvbazar rayonı Başı (Golovanovka) köyünde doğdu. Altı yaşından köy mektebine qatnamağa başladı, çünki oqumağa pek aves edi. Lâkin tezden cenk başladı…

- 1944 senesi sürgünlikke – cezağa oğratılğan milletimiznen beraber men de 16 kün yürip, Qoqand şeerine (Özbekstan) barıp yettim, – dep hatırlay balalığını Abilkerim Velilâ. – Demiröl vokzalından bizni qışlaqlarğa (köylerge) dağıttılar. Çoq qıyınlıqlarğa dayandıq… Özbek mektebinde 7 sınıf bitirgen soñ Qoqand çorap kombinatınıñ oquv yurtuna kirip oqudım ve soñra şu kombinatta da usta yardımcısı olup çalıştım.

Mende ta balalıq devirinde şiir yazmaq avesligi peyda olğan edi. İlk eki şiirimni 1948 senesi 6-ncı sınıfta oquğanda yazdım. Sınıfdaşlarım şiirlerimni begendiler, "ocağa köster", dediler. Kösterdim, oqudım. Ocamız maña inanmadı.

- Bu şiirlerni qaysı kitaptan yazıp aldıñ?.. – dedi.

"Göñülim qırıldı, şiirlerimni yırtıp attım", dep kedernen hatırlay Abilkerim ağa.

Aradan çoq yıllar keçken soñ, Abilkerim Velilâ kene şiirler yazmağa başladı ve bir kün olarnı şair Ercivan Kermençiklige kösterdi. O bir qaç yerini tüzetti, añlattı, tevsiyeler berdi. Öz vaqıtında aytılğan dostane sözlerniñ emiyeti neqadar faydalı olğanını, insanğa ruh bergenini Abilkerim ağa daa bir misalnen hatırlay.

- 1992 senesi ana tilimizde yazğan bir şiirimni belli şairimiz Çerkez Alige kösterdim, fikirini soradım. Ali ağa şiirni oquğan soñ:

- Kerim qaç yaşındasıñ? – dep soradı.

- Elli sekiz, – dedim.

- Tamam 40 yılğa keçikkensiñ, – dedi Çerkez Ali.

Bu sözler Abilkerim Velilâğa bir siltem oldu ve o öz üstünde daa ziyade çalışmağa başladı. Aşıq Ümer, Eşref Şemizade, Eskender Fazıl kibi söz ustalarınıñ eserlerini oqup, tecribesini arttırdı.

1992 senesinden başlap, ara-sıra onıñ şiirleri ve maqaleleri "Qırım" ve "Yañı dünya" gazetlerinde basıla. Vetanperverlik ruhunda yazılğan eserleri, esasen, ana tilimizniñ ağır vaziyeti ve milletimizniñ coyıtılğan tarihiy adı keçmişteki kibi, Vetanımız Qırım namınen aytılması mevzusına bağışlanğan.

- Şiir yazmaqtan maqsadıñız nedir? – degen sualge Abilkerim ağa böyle cevap bere:

- Maqsadım, aslı da nam qazanmaq degil… Ecdadlarımız yoqtan barına şükür, degenler. Facialı alımızdan qurtulmaq içün nesiller arasında (şu cümleden edebiyatımızda da) bağnı pekitmek kerek. Gençlerimiznen çoqça çalışıp, olarğa ana tilimizde, qaramanane zengin tarihımızğa meraq doğurmalı – sevgi aşlamalı. Menim daa niyetim ve arzularım milletimizniñ doğru – asıl – qanuniy "qırım" adını qaytarmaq ve devletçiligimizni talap etmek, onı tiklemek kibi muqaddes işke issemni qoşmaqtır. Ebet, devletçilikni "ma saña", dep bizge kimse bermez. Onı küreşip qaytarıp alacaqmız. İnşalla, künü kelir, bu da olur. Buña eminim!