Кобелек ве Къыз боджеги от пытагъы устюнде ерлешип отурмакъталар.

Бу арада Кобелек дюльбер бир тюркю йырлап башлады. Къыз боджеги исе, кедерленди – гъамлы кейфиетке далды. Себеби, о да шимди Кобелекке зиль тутмакъ истеди, лякин кеманесини джойгъан эди...

– Менде бир фикир пейда олды! – деди Кобелек ве о Къыз боджегинен берабер учып, Сырлы боджекнинъ эвине барып чикътылар.

Бу арада Сырлы боджек фыстыкъ темизлеп отура экен.

Кобелек ве Къыз боджеги онъа ярдым этмек истеклерини бильдирдилер. Миннетдар Сырлы боджек оларгъа дюльбер бир фыстыкъ къабугъыны эдие этти.

Олар, бундан сонъ Чегерткиге, онынъ чименинде оськен отны къыркъмагъа (постричь), ярдым эттилер. Миннетдар Чегертки оларгъа озь чименинден бир къач тобан чёпчигини ве бираз отуны эдие этти.

Ниает, Кобелек ве Къыз божеги балкъуртларгъа бал тапмагъа ярдым эттилер.

– Сагъ олунъыз! – дедилер миннетдар балкъуртлар.

Балкъуртлар оларгъа мум топчыгъыны багъшыш яптылар.

Сонъра Кобелек орюмчек агъыны къыдырды.

– Энди исе, не япмалы?.. – деп, Къыз боджеги арсызлап, агъламагъа башлады.

Къыз боджеги балкъуртларгъа, Чегерткиге, Сырлы боджекке ярдым этмектен безгени ве бир тамам ёрулгъаны анълашылды. О юкъламагъа ятты.

Арадан чокъ вакъыт кечмеди, Къыз боджеги дюльбер бир аванынъ нагъмесинден уянды! О, «Бу не экен?» деп тюшюнгенде, бакъса не корьсин… Кобелек оларгъа багъышлангъан эдиелерни ишлетип, кемане ясагъан!

– Коресинъми! – деди Кобелек. – Мен йырлагъанда, энди сен де кеманеде чалып оладжакъсынъ.

Бойлеликнен, Кобелек йыр тёшеп башласа, Къыз боджеги деръал кеманесини чала – онъа зиль тута.