Kobelek ve Qız böcegi ot pıtağı üstünde yerleşip oturmaqtalar.

Bu arada Kobelek dülber bir türkü yırlap başladı. Qız böcegi ise, kederlendi – ğamlı keyfiyetke daldı. Sebebi, o da şimdi Kobelekke zil tutmaq istedi, lâkin kemanesini coyğan edi...

– Mende bir fikir peyda oldı! – dedi Kobelek ve o Qız böceginen beraber uçıp, Sırlı böcekniñ evine barıp çiqtılar.

Bu arada Sırlı böcek fıstıq temizlep otura eken.

Kobelek ve Qız böcegi oña yardım etmek isteklerini bildirdiler. Minnetdar Sırlı böcek olarğa dülber bir fıstıq qabuğını ediye etti.

Olar, bundan soñ Çegertkige, onıñ çimeninde ösken otnı qırqmağa (postriç), yardım ettiler. Minnetdar Çegertki olarğa öz çimeninden bir qaç toban çöpçigini ve biraz otunı ediye etti.

Niayet, Kobelek ve Qız böjegi balqurtlarğa bal tapmağa yardım ettiler.

– Sağ oluñız! – dediler minnetdar balqurtlar.

Balqurtlar olarğa mum topçığını bağşış yaptılar.

Soñra Kobelek örümçek ağını qıdırdı.

– Endi ise, ne yapmalı?.. – dep, Qız böcegi arsızlap, ağlamağa başladı.

Qız böcegi balqurtlarğa, Çegertkige, Sırlı böcekke yardım etmekten bezgeni ve bir tamam yorulğanı añlaşıldı. O yuqlamağa yattı.

Aradan çoq vaqıt keçmedi, Qız böcegi dülber bir avanıñ nağmesinden uyandı! O, "Bu ne eken?" dep tüşüngende, baqsa ne körsin… Kobelek olarğa bağışlanğan ediyelerni işletip, kemane yasağan!

– Köresiñmi! – dedi Kobelek. – Men yırlağanda, endi sen de kemanede çalıp olacaqsıñ.

Böyleliknen, Kobelek yır töşep başlasa, Qız böcegi deral kemanesini çala – oña zil tuta.