Topçılar top ata bilmez,

Yeniçeriler cenkke girmez,

Ali Osmandan imdat gelmez.

Ah, yyesir oldıq, vah, yyesir oldıq,

Cenkçi Moskof elinde!

* * *

Kitaptan geçtik varımız,

Sultandan yoq imdadımız,

Katerina degil muradımız.

Ah, yyesir oldıq, vah, yyesir oldıq,

Cenkçi Moskof elinde!

* * *

İsmet, böyledir yazımız,

Qan ağlayur Vetanımız,

Arttı bizim fiğanımız.

Ah, yyesir oldıq, vah, yyesir oldıq,

Cenkçi Moskof elinde!

Kefe karantinden çıqtı bir ateş,

İç kimseden yoqtır yardım Kefege.

Cenk meydanı kibi iñledi savaş,

Çoq vilâyet yazıq dedi Kefege.

* * *

Ağlaştı cümlesi, şaştı er insan,

Ay, vay eterek eyledi fiğan.

Qapladı Kefeni etti pis zindan.

İrişkeydi bir idayet Kefege.

* * *

Cami ile kilseleri qapaldı,

Er kes yaşavdan, canından uslandı.

Ep ölgen ölüler ateşke yandı,

Öyle qoptı bu qiyamet Kefege.

* * *

Er kün saba ekim kelir de baqar,

Türlü sıltav ile bizlerni yaqar.

"Poşöl durak", der de turmay o qaçar,

Ne al oldu, bu zevallı – Kefege.

* * *

Soqaqlar qaplandı, kelmezler evge,

Ocaqlar söngendir, pişmey aş, qave.

Ur, öldür, kes başın, soralmaz dava,

Bilmem, ne yerde qaldı komendant ağa.

* * *

Quluñdır İsmetiy ey qadir Mevlâ,

Gece-kündüz eter şükür em dua.

Sabiy- subyan içün bağışla Huda,

Kerem sensiñ ber imdat Kefege.