– Bir zamanı, bir oğlançıq olğan. O, kökteki yıldızlarnı pek seve eken. Oğlançıq er gece penceresinden yıldızlarnı seyir etken.

O özüniñ şahsiy bir yıldızı olğanını istegen.

Oğlançıq tüşlerinde yıldıznen dostlaşqanını körgen, bu aqta hayal sürüp yürgen. O, yıldız dostunen beraber caqlancaq (igra v prâtki) oyuni oynamaq ve uzaq seferlerlerde bulunmaq hususta oylanğan…

Lafnıñ qısqası, oğlançıq kendi tüşüncelerini amelge keçirmek içün o, yıldızlardan birisini tutmaq qararına keldi.

O özüniñ arz etken ğayesini ömürge keçirmek içün, saba maali eñ kelişken vaqıt dep tüşündi. Oğlançıqnıñ fikirine köre, yıldızlar bütün gece kökte asılıp turmaqtan yorulıp, olar sabadan yerge tüşüp başlaycaqlar.

Oğlançıq kendi maqsadına irişmek içün ertesi künü, tañ atqanınen, yolğa çıqtı. Lâkin o, kökte bir yıldız bile körmeyip, yerge oturdı ve yıldızlarıñ peyda olmasını beklep başladı. Bekledi... bekledi... Üyle vaqıtı keldi – üyle yemegini aşadı... Aqşam vaqıtı keldi – aqşam yemegini aşap bekledi... Aqşam yemegini aşağan soñra, daa biraz bekledi...

Küneş raatlanmaq içün endi qonmağa azırlanğanda o niayet kökte bir yıldızçıqnı kördi. Oğlançıq sekirip-sekirip, onı tutmağa tırıştı. Lâkin o, yüksekke sekirip olamadı. Soñra muqayıtlıqnen balaban bir terekniñ töpesine tırmaşıp çıqı. Amma yıldız pek yüksekte olğanı sebep, oğlançıqnıñ eli oña yetişip olamadı.

Oğlançıq yıldızçıqnı babasınıñ qayığındaki lassonen (qurtarıcı quşaq) bağlamaq istedi. Lâkin onı köterip çekmege oña pek ağır keldi.

O özüniñ kosmik gemisine (oğlançıqnıñ raketa oyunçağı közde tutula) otırıp, yıldızına uçıp yetmege mümkün olacağını tüşündi. Lâkin, daa yaqında – keçken salı künü, o kosmik gemisinen ayğa barıp kelgeni sebep, raketasında yaqarlıq bitken edi.

Belki yıldızına barıp çıqmağa oña çağala yardım eter? Teessüf ki, oña rastkelgen bir çağala, aslıda yardım etmek istemedi.

Oğlançıq ökünçnen yıldızını iç bir vaqıt tutıp olamaycağını tüşündi. İşte, tamam bu arada o, suvda yaldağan bir şeyni abayladı. Ebet, bu şey oğlançıqnıñ ömüründe rastkelgen eñ dülber yıldızlardan birisi edi. Em özü de kiçkene, acayip yıldızçıq. O deñiz yıldızı olsa da, bese-belli kökten tüşken... Oğlançıq ellerini yıldızçikqa uzattı, onı tutmaq ve suvdan çıqarmaq istedi. Lâkin ellerinen oña yetişip olamadı.

Onıñ başına, yıldız deñizde yuvunğandan soñ sailge çıqmaq mümkün, degen fikir keldi. Oğlançiq böyle tüşüncenen yalı tarafqa çaptı.

O, sailde yıldızçiqnı bekledi. Andan mında, mından anda yürip, onı qıdırdı. Biraz daa bekledi… Ve, tesadüfen oğlançıq ne körsin, altın qum üstünde bir yıldızçıq parılday...

Böyleliknen, oğlançiq yıldızçıqnı tuttı. Özünıñ "şahsiy yıldızını".