Yurtta yağmur yağa, deyler…

Ah, şu yağmur olsa edim!

Doğup ösken diyarıma

Qanıp-qanıp yağsa edim!

İtiramnen, tamçı-tamçı

Toprağına siñse edim.

Közlerimden quvanç tolu

Közyaşlarnı silse edim.

Gülçehreli Vetanımnıñ

Gülüne zar etti zalım.

Kül tobeli köyçigimniñ

Külüne zar etti zalım.

Ceennemiy qararınen

Dünyanı tam etti bizge.

Tutıp alıp yurtumıznı

Ğurbetni "yar" etti bizge.

Çeksiz belâ başımızğa,

Qaya kibi, avdarıldı.

Ğurbet iller esamesiz

Qabirlernen toldurıldı.

Yurtta yağmur yağa, deyler –

Ah, şu yağmur olsa edim…

Haq, nimetler sırasında

Qıbla bergen, Sırt bergen.

Şarqnen Batı arasında

"Qırım" adlı yurt bergen.

O bizimçün qalbi temiz

Aziz Ana, Atadır.

Yabanlarğa o tek deñiz,

Qırımlarğa – Vetandır.

Dönse bile kün gecege,

Qan qustursa zemane.

Yurt taqdiri, kelecegi

Sennen maña emanet.

Tüşüngende yarınıñnı

Ğamğa inam qoşula:

Tañrı kendi qararını

Lâğu etmez, İNŞALLA!

Tañrım, bizge küç-quvet ber, tözüm.

Bağışla Yeşil Yurtumızdan ğayrı

Nemiz bar bizim?!

Artıq bir-birimizge iç olmayıq zar,

Yer yüzünde bizden ğayrı

Onıñ kimi bar?

Tañrım, bir-birimizge bizni öyle qat,

Duşmanımız ayırmağa bulmasın fursat.

***

Qanlı pıçaq.

Meñlibay.

Toq çereli

Sarı ay.

Dertli Qırım

Kökünde

Dersizlikten

Yıltıray.

***

Maña teşrif buyurğance

İlham perisi, –

Sıdırıldı şiirimniñ

Qat-qat tirisi…

Tökülgen yapraqta

Altınnıñ tüsü bar.

Yapraqsız terekte

Odunnıñ tüsü bar.

İç-bağır qarmalay

İblisniñ qarmağı.

Yalannen pullanğan

Cadınıñ duvağı.

Ecelday sim-siya

Kökümniñ çırayı.

Yer-duraq tapalmay

Çölümniñ qorayı.

Boş köçler temsili

Olsa da hoş ismi,

Yurtunı terk etmey

Ne ismi, ne cismi.

Tilim – gülüm, bizden ğayrı

Kimse seni qoqlamaycaq.

Solıp bitkeniñni körip,

Evalıñnı soramaycaq.

İç bir vaqıt eşitmedim

Şeñ ve serbest külgeniñni.

Sañki dersiñ, çevre-etraf

İstey seniñ ölgeniñni.

Sanki dersiñ, birer hancer

Tuttırıp er birimizge

"Öldür Ana tiliñni", – dep

Emir ete dünya bizge.

Aqqa qara berile, tatlıqa – accı.

Qırıcığa abide tikley qurucı.

Bugün ilân ettirte ahlâqiy qıtlıq:

Sürgün – şevqat örnegi, işğal – azatlıq.